Zlatno pero Bukovca
Nedaleko od Novog Sada, u Bukovcu, rođena je Milica Stojadinović Srpkinja, pesnikinja koja je dala nemerljiv doprinos srpskoj književnosti. Kao dete sveštenika, bila je motivisana da se bavi poezijom i učenjem jezika, ali ono što posebno iznenađuje je da se većinom obrazovala sama. Govorila je nemački, francuski, italijanski i slovački jezik, a to znanje joj je omogućilo da se bavi i prevođenjem, pa je tako prevodila Geteova i Balzakova dela.
Svoju prvu pesmu ,,Mladi Srbin’’ objavila je 1845. godine u peštanskom Srbskom narodnom listu,a godinu dana kasnije njeni radovi se konstantno štampaju u okviru tadašnjih štampanih časopisa – Sedmica, Vojvođanka, Fruškogorka, Šumadinka, Danica, Putnik i Komarac. Godine 1848., sukobila se sa mađarskim vlastima zbog cenzure njenih dela. Dve godine kasnije objavljuje svoju prvu zbirku pesama pod nazivom ,,Pesme’’, proširena izdanja izlaze 1855. i 1869. godine. U tri toma izlazi njen žurnal ,,U Fruškoj gori 1854.’’, i to 1861., 1862. i 1866. godine.
S obzirom da je imala jak osećaj pripadnosti srpskom narodu, svom prezimenu je dodala nadimak Srpkinja, koji će je pratiti i nakon smrti. Sarađivala je sa bitnim imenima tadašnjeg vremena (Petar Petrović Njegoš, Vuk Karadžić, Ljubomir Nenadović, Đorđe Rajković) i bila u prijateljskim odnosima sa Minom Karadžić i austrijskim pesnikom Ludvigom Avgustom fon Franklom. Pored toga što je bila pesnikinja, bila je i prva ratna dopisnica koja je izveštavala o bombardovanju Beograda 1862. godine.
Kraj života dočekala je u Beogradu u siromaštvu, neudata, bez dece, i zaboravljena od svih.
Autorka: Aleksandra Jovanović
Realizaciju projekta “Afirmacija interkulturalne ženske istorije na Info4Youth” realizuje udruženje “Poslovi za mlade” koji je podržala Gradska uprava za kulturu Grada Novog Sada u 2022. godini.
